Loek Winter is mede-eigenaar van De Drie
Noteboomen B.V. (DDN). Dat is een franchiseorganisatie achter kleinschalige
woonvoorzieningen voor gehandicapten (de zogenaamde Thomashuizen) en demente
bejaarden (de Herbergiers). DDN faciliteert dat zorgondernemers (vaak een
echtpaar) een huis runnen met zorgbehoevenden waarbij de inkomsten grotendeels bestaan
uit de zogenaamde persoonsgebonden budgetten (pgb’s) die de bewoners ontvangen.
Een pgb is een geldbedrag dat iemand die zorg nodig heeft, kan ontvangen om
daarmee zelf zorg in te kopen. Bij de Thomashuizen en de Herbergiers geven de
bewoners hun pgb aan de echtparen die zo’n huis runnen. De bedoeling is dat ze
daar zorg voor terug krijgen. Soms is dat zo, maar soms niet voor het volle
bedrag. In een aantal gevallen is de zorg beneden de maat. Die pgb’s worden
door de zorgondernemers namelijk ook gebruikt om de exploitatie van hun huis
rond te krijgen. Ze moeten zelf, per slot van rekening, ook de huur betalen (aan
DDN!) en er zelf ook van leven. Dat is uitdrukkelijk niet de bedoeling van een
pgb: zij mogen aangewend worden voor zorg en in de kostprijs van de zorg moeten
alle relevante kosten verwerkt zijn. Toch afficheren DDN (Loek Winter) zich als
de oplossing van de problemen in de zorg voor demente bejaarden. De zorg voor deze
groep staat ter discussie, vooral ook sinds het manifest van voetbaljournalist Hugo Borst. Dit manifest was er op
gericht zo veel geld vrij te maken dat voor demente bejaarden een menswaardige
verzorging is gegarandeerd. Maar, zo zegt DDN in een brief aan de
Tweede Kamer, daar zorgen wij al jaren voor. Dus, laat
u met een gerust hart de demente bejaarden aan ons over. Hugo Borst was
trouwens ook enthousiast, aldus DDN. Wij ook? Nou, nee (wordt vervolgd).
Geen opmerkingen:
Een reactie plaatsen