Charlie Hebdo: dood! Wie volgt

Wat kunnen we er nog over zeggen: “een aanslag op het hart van de democratie”, “op de vrijheid van meningsuiting”, “op de vrijheid”, “een laffe daad met als doel het ‘volk’ uiteen te drijven”, “we moeten ons juist nu verenigen”. Enzovoorts, enzovoorts. Het is gezegd vanavond, en nog veel meer, over de aanslag en moord op journalisten van het Franse satirische blad Charlie Hebdo. Burgemeester Aboutaleb van Rotterdam zei ook zoiets. “Wie de vrijheid hier niet wil, kan beter oprotten”, zei hij. Mooi gesproken. Maar het probleem is toch dat ze niet willen oprotten. Ze willen onze welvaart en hun eigen enige waarheid en wij gooien ze er ook niet uit, ook al zijn ze in Syrië en Irak geweest om in naam van hun Allah mannen en kinderen te vermoorden en vrouwen te verkrachten van de verkeerde Allah. Dus niks geen verenigd volk, niks geen demonstratie van eenheid tegen de terreur die Aboutaleb wil organiseren. Moeten we zeker gearmd gaan lopen met potentiële Nederlandse zelfmoordenaars die zich tijdens onze ‘eenheidsmars’ evengoed kunnen opblazen voor de eer en glorie van Allah. Of moeten we die jihadisten achter ons in de rij dulden die nog zo blij zijn dat cartoonisten vermoord zijn omdat hun profeet was beledigd? Loopt ook Maiwand al-Afghani, die eigenlijk Shabir Burbani heet, soms mee in onze optocht? Naar het schijnt vond hij het gerechtvaardigd dat een van zijn eigen docenten aan de Universiteit van Leiden met de dood zou worden bedreigd, omdat hij afvallige was. Wat doen we met die mensen? Kijk naar Shabir Burbani. Hij had een goed gesprek met zijn rector en mocht gewoon verder gaan. Wie zijn eigenlijk de gekken en de dwazen? Enfin. Ik blijf liever binnen en hoop dat ze mijn deur voorbij gaan.